Już parę lat temu Polski fizyk teoretyczny Nikodem Popławski pracujący na Uniwersytecie Indiana (U.S) zaproponował teorię, w której Ziemia jak i cały nasz wszechświat znajduje się w czarnej dziurze, która z kolei znajduje się w innym wszechświecie.
Owa teoria mówi, że znane nam czarne dziury są przejściami do innych tuneli czasoprzestrzennych, które opisują równania Einsteina-Rosen. Z tych równań wynika, że te tunele są łącznikiem różnych multiwymiarowych czasoprzestrzeni.
Teoretyczny model fizyka zakłada również, że czarne dziury są podłączone do swojego przeciwieństwa tzn „białej dziury” owe dziury nie zostały jeszcze udowodnione lecz zakładając, że wszystko ma swoją antytezę białe dziury emitują energie i materię z osobliwości tak jak istnieją stwierdzenia że Wielki wybuch może być źródłem takiej osobliwości.
Tunel według tego modelu zawiera zjawisko wiecznego rozwoju jakie obserwujemy w naszym wszechświecie. Idąc dalej tym modelem możemy założyć, że nasz wszechświat istnieje w innym tunelu pod-przestrzennym, przez który czarne i białe dziury są połączone.
Model, mimo że nie doskonały to potrafi wyjaśnić istnienie do tej pory nie wyjaśnionych kwestii takich jak ciemna energia, ciemna materia czy niektórych efektów kwantowych.
W teorii Popławskiego występuje teoria „skręcania”, w której na przykład czasoprzestrzeń istnieje jako promień, który zostaje skręcany zależnie od grawitacyjnego zakrzywienia, zostało one wykryte przez nasze instrumenty pomiarowe.
Teoria, mimo że kontrowersyjna, zgadza się pod względem matematycznym, lecz jej zweryfikowanie może okazać się bardzo trudnym zadaniem dla naukowców, ponieważ nie posiadamy takich instrumentów do obserwacji czy pomiarów.
Pan Popławski nie jest pierwszą osobą, która chce wyjaśnić wszechświat poprzez założenie nieskończoności wszechświatów w wszechświatach (czy czarnych dziur).
Mimo zwiększających się możliwości technologicznych badanie czy obserwowanie procesów jakie zachodzą w czarnych dziurach jest dalej niemożliwe.