Tylko około 5% wygenerowanego promieniowania została zdeponowana w promieniu 80 kilometrów od elektrowni jądrowej Fukushima Dai-ichi. Reszta rozprzestrzeniła się na Oceanie Spokojnym. Symulacje 3D pokazują, że w ciągu 5-6 lat, emisje dotrą do linii brzegowej w Ameryce Północnej, z niepewnymi konsekwencjami dla bezpieczeństwa żywności i zdrowia mieszkańców.
Krzywe dane i stracone interesy
Po katastrofie w elektrowni jądrowej Fukushima w marcu 2011 roku, globalna federacja lekarzy z ponad 60 krajów zrzeszona w IPPNW, które otrzymało Pokojową Nagrodę Nobla w 1985 roku, dokonała przeglądu literatury (która okazała się być sprzeczna) i danych naukowych na temat Fukushimy. Okazało się, że źródła danych i własne interesy miały wpływ na zniekształcenie informacji dostępnych publicznie. Rzućmy okiem na źródłach danych i politykę rządu po katastrofie:
Dane naukowe promieniowania po katastrofie w elektrowni w Fukushimie pochodzą z:
– Tokyo Electric Power Company (TEPCO), która jest właścicielem Elektrowni Jądrowej Fukushima Daiichi
– Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA), która ma interes w produkcji energii jądrowej.
Rządowa polityka po tragedii:
– W następstwie katastrofy w Fukushimie, Centrum Śledzenia Awarii Jądrowych (NETC) nadała powiadomienia radiacyjne do kilku największych miast USA. Pomimo tych komunikatów, środki masowego przekazu, w żadnym z tych miast nie podały tego komunikatu.
– Japoński rząd uchwalił ustawę w parlamencie, na podstawie której, urzędnicy i zwykli obywatele, którzy rozpowszechnią tajemnicę państwową mogą zostać pozbawieni wolności do 10 lat, a dziennikarze, którzy dążą do uzyskania informacji niejawnych mogą dostać do 5 lat. Świetny sposób, aby ukryć wszelkie informacje na temat przecieków w Fukushimie.
– Rządy na całym świecie postanowiły podnieść dopuszczalny roczny poziom promieniowania dla dzieci w wieku od 1 do 20 mSv, czyli 20 razy więcej niż wcześniej uważane za bezpieczne. Oznacza to, że na północno-zachodnim wybrzeżu Ameryki dzięki nowej zaktualizowanej „normie”, większość promieniowania z wycieku jest obecnie uważane za bezpieczne.
ONZ wykorzystał zakrzywione dane z TEPCO i IAEA, jak również nowego standardu „bezpiecznego” poziomu promieniowania do napisania zaleceń w sprawie katastrofy w Fukushimie. Stwierdzili oni, że:. „Narażenia na promieniowanie po awarii jądrowej Fukushima-Daiichi nie powodują żadnych bezpośrednich skutków dla zdrowia „. Czyli to co słyszeliśmy w mediach.
Prawdziwe dane o promieniowaniu
Katastrofa nuklearna w Fukushimie jest często fałszywie przedstawiana jako szczególne wydarzenie, spychając na drugi plan dalszą emisję radioaktywnego promieniowania od początkowo stopionych reaktorów jądrowych. W szczególności ważne jest, aby przemyśleć działania w zakresie dalszej dyspersji cząstek radioaktywnych z trwających prac w zakładzie Fukushima Daiichi i odkażania całej prefektury, wycieków do gruntu i wód gruntowych z radioaktywnych zbiorników do przechowywania oraz zniszczonych rdzeni reaktorów, a także radioaktywnego skażenia gleby i wód gruntowych ze względu na wymywanie izotopów promieniotwórczych na pola, lasy i osiedla miejskie.
Katastrofa jądrowa w Fukushimie musi zostać uznana za bardzo poważną i niebezpieczną w skutkach, biorąc pod uwagę długi okres połowicznego rozpadu izotopów promieniotwórczych, takich jak cez-137 i stront-90. W dłuższej perspektywie te przecieki do wód gruntowych i oceanu doprowadzą do wzrostu narażenia wewnętrznego w ogólnej populacji za przyczyną izotopów promieniotwórczych z wody i łańcucha pokarmowego. Ten scenariusz jest realistyczną oceną, biorąc pod uwagę, że w całej Europie Środkowej i Wschodniej, a nawet w takich miejscach jak Bawaria, stężenie radioaktywnego cezu-137 w grzybach i dziczyźnie wciąż stanowi zagrożenie, nawet 25 lat po nuklearnej katastrofie w Czarnobylu.
W przypadku Fukushimy, nadal trwające przecieki i odprowadzanie odpadów radioaktywnych do wód gruntowych i oceanu stwarzają niebywały problem. Od początku katastrofy, każdego dnia około 300 ton radioaktywnych odpadów dociera do wód oceanu, dając łącznie wartość około 5.256.300 ton w ciągu ostatnich 3 lat. Szacunki całkowitej ilości zanieczyszczeń mórz to 77 PBq jodu-131 i cezu-137. W świetle tych liczb, należy wyraźnie zaznaczyć, że katastrofa w Fukushimie zalicza się do jednej z największej w historii pod względem zanieczyszczenia oceanu promieniotwórczymi odpadami.
Eksperci przewidują, że pomimo ponad 40-letniego oczyszczania Fukushimy, prawdopodobieństwo zwiększonego poziomu cezu na Pacyfiku wydaje się być nieuniknione. Wiele niezależnych badań potwierdziło, że promieniowanie dotarło już na zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych, i będzie zwiększone w ciągu najbliższych 40 lat. Źródła podają, że stopień promieniowania na plaży w Kalifornii osiągnął wynik ponad 1400% powyżej normalnego poziomu. Co ciekawe, tuńczyk hodowany w tym rejonie ma pozytywny wynik na izotopy promieniotwórcze.
Wpływ promieniowania jądrowego na zdrowie
Radioaktywne cząsteczki pozbawia elektrony atomów i łamią wiązania chemiczne w ciele. Wszystkie żywe tkanki w organizmie ludzkim mogą zostać uszkodzone. Dzieci i płody są wrażliwsze na promieniowanie niż dorośli; w fazie wzrostu, więcej komórek ulega podziałowi i jest większa szansa, że promieniowanie zakłóci ten proces.
Nawet niskie dawki cząstek promieniotwórczych w organizmie powodują drastyczne zmiany w składzie chemicznym krwi. Uszkodzenia te wpływają na produkcję krwinek w szpiku kostnym i zakłócają funkcję ochronną białych krwinek, co powoduje niedokrwistość oraz osłabienie układu odpornościowego. Poprzez łamanie wiązań chemicznych, promieniowanie zakłóca naturalne procesy gojenia, pozwalając na niekontrolowany wzrost komórek raka i powoduje wady genetyczne.
5,2 milionów osób w 15 krajach zostało podanych badaniu nad wpływem niskich dawek przewlekłych ekspozycji ciała na promieniowanie jonizujące. Po latach obserwacji stwierdzono istotny związek między dawką promieniowania i zależnym od niej skróceniem czasu życia z powodu choroby nowotworowej. Po katastrofie w Czarnobylu, najbardziej występującym typem nowotworu był rak tarczycy. Inne skutki zdrowotne tego zdarzenia to choroby układu krążenia, niepłodność, mutacje genetyczne u potomstwa i poronienia zostały zgłoszone w literaturze medycznej.
Jak ustrzec się przez promieniowaniem?
W organizmie, cząsteczki radioaktywne działają jak niektóre minerały, (z tymi o podobnych strukturach molekularnej). Nazywane są „sobowtórami”, ponieważ organizm wchłania cząsteczki radioaktywne, myśląc, że to coś innego. Po wchłonięciu cząstki te powodują uszkodzenia w całym ciele. Na przykład:
Stront 90 zostaje wchłaniany jak wapń
Cez 137 zachowuje się jak potas
Pluton 239 wchłania jak żelazo
Aby ograniczyć wchłanianie cząsteczek radioaktywnych, można zbudować mur ochronny przed tymi radioaktywnymi „sobowtórami”, podnosząc poziom składników mineralnych do tego stopnia, by ciało nie miało miejsca dla tych złych. Upewnij się, że twoje ciało dostaje wystarczająco dużo wapnia, potasu i żelaza. Niestety dodatkowa suplementacja to rozwiązanie krótkoterminowe.
Istnieje kilka źródeł żywności dostępnych do budowania odpowiedniego poziomu minerałów w organizmie, ale oczywiście cały łańcuch pokarmowy jest zanieczyszczony na różnych poziomach. Większość naprawdę dobrych produktów, które są bogate w wapń, potas, żelazo i magnez (np. ciemnozielone warzywa liściaste) niestety jest również poddana promieniowaniu tzw. bioakumulacji i innych chemikaliów z powodu wysokiej absorpcji wody, z którą również wchłaniane są zanieczyszczenia. Jedną z rzeczy, które można zrobić, aby pomóc oczyścić swoje jedzenie, zwłaszcza owoców i warzyw, jest moczenie ich w kąpieli z gliny bentonitowej przez 15-30 minut. Nie tylko pomaga to usunąć radioaktywne cząstki, ale również usuwa pestycydy, bakterie i grzyby. Bentonit działa jak zeolit, ale jest o wiele tańszy.
Zeolit- najlepszy detoks ciała z promieniowania
Najbardziej skutecznym sposobem, aby chronić swoje ciało przed promieniowaniem jest użycie zeolitu jako pułapki na cząstki radioaktywne. Zeolit jest naturalnie występującym minerałem, który przenosi ładunek ujemny, co czyni go zdecydowanie najbardziej wydajnym sposobem pozyskiwania i usuwania jonów radioaktywnych z organizmu. Jego wysoko ujemny ładunek trafia przez układ naczyniowy do narządów, gruczołów i tkanek komórkowych, gdzie wychwytuje jony naładowane dodatnio, radioaktywne, powodując ich unieszkodliwienie. Badania pokazują, że zeolit pozostaje w organizmie przez około 5 do 7 godzin, zanim zostanie całkowicie wydalony przez naturalne funkcje organizmu, trzymając w klatce izotopy promieniotwórcze i nanocząstki.
Zeolit jest stosowany do oczyszczania po wielu poważnych klęskach radioaktywnych na całym świecie, np. wypadku w elektrowni Three Mile Island w Pensylwanii w 1979 roku i Czarnobylu w 1986 roku. Ponad 500 tysięcy ton zeolitu zostało zrzuconych przez śmigłowiec na Czarnobyl do absorpcji radioaktywnych środków chemicznych i innych szkodliwych toksyn, które wydostały się podczas katastrofy. Ciasteczkami z zeolitem podawano dzieciom w celu usunięcia izotopów promieniotwórczych z ich ciał.